Wat Palestijnse en Filipijnse partners van elkaar leren voor hun strijd voor het recht op gezondheid
In april organiseerden we samen met de ngo’s Solidagro en KIYO een partnerbijeenkomst in Manilla voor een evaluatie van een gemeenschappelijk programma. We nodigden ook drie vertegenwoordigers van onze Palestijnse partners uit. Dat zorgde voor verrassende ontdekkingen, boeiende ontmoetingen en warme solidariteit.
“Jullie vechten al zoveel jaren en we horen er niets over” Ubai (Palestina) over de Filipijnse partners
Van verassing en verontwaardiging tot respect en bewondering
Het was verrassend hoe weinig onze Filipijnse en Palestijnse partners afwisten van de situatie waarin de ander dagelijks werkt en strijd voert. De Filipijnse partners weten uiteraard dat de Palestijnen onder bezetting leven, maar hoe ernstig de gevolgen zijn voor de gezondheid van de Palestijnen konden ze zich niet voorstellen. De documentaire “Exit denied” over de weigering van medische visa door de Israëlische overheid voor de mensen in Gaza die een medische behandeling nodig hebben buiten de Gazastrook, zorgde voor diepe verontwaardiging bij de Filipino’s.
Onze Palestijnse partners hadden van hun kant geen idee van de vele mensenrechtenschendingen in de Filipijnen. De jarenlange strijd van de Filipijnse sociale bewegingen voor sociale rechtvaardigheid dwong respect af bij de Palestijnen. “Jullie vechten al zoveel jaren en we horen er niets over”, reageerde Ubai verbaasd en met bewondering na het verhaal van de Filipijnse partners over de situatie in hun land.
De dodelijke stilte over mensenrechtenschendingen is een trieste realiteit waartegen we strijden door de deelname van onze partners en hun netwerken aan internationale fora te faciliteren.
Leerrijke en aangrijpende ontmoetingen met mensenrechtenactivisten
Onze partners hadden tijdens hun verblijf ook enkele interessante ontmoetingen. De eerste ontmoeting was die met Charles, voorzitter van de vakbond van verpleegkundigen in het publieke orthopedisch ziekenhuis in Manilla. Hij vertelde over de succesvolle strijd tegen de privatiseringsplannen van het ziekenhuis in 2014. Het recept voor dit succes? “Het is belangrijk om je strategie aan te passen aan de doelstellingen die je voor ogen hebt”, legt Charles uit. “Daarbij moet je goed weten wiens steun je nodig hebt en op wie je kan rekenen om de strijd te winnen. Wij zijn enkel geslaagd in ons opzet omdat we de steun kregen van de patiënten en hun families, journalisten, andere ziekenhuizen, de Kerk maar ook van internationale organisaties die solidair waren met onze strijd. Zonder al die steun zouden we nooit voldoende sterk gestaan hebben.”
Onze Palestijnse partners spraken ook met slachtoffers van mensenrechtenschendingen. Hanan was bijzonder onder de indruk van de getuigenis van een moeder. Haar dochter verdween in 2006, waarschijnlijk vermoord maar haar lichaam werd nooit teruggevonden. “Dat is iets dat niet bestaat in Palestina. We worden aangehouden, in de gevangenis gezet zonder proces, we mogen onze familie en kennissen niet zien, maar we weten tenminste dat ze leven en zij weten ook dat we in leven zijn. Mijn hart breekt wanneer ik luister naar het verhaal van de moeder van Sherlyn”.
Boeiend was ook de ontmoeting met politiek gevangenen met wie de Palestijnse partners een zeer geanimeerde discussie hadden over hoe de Palestijnen zich in de gevangenis organiseren, hoe ze er hun studies voortzetten, en hoe mensenrechtenorganisaties de gevangenen beter kunnen vertegenwoordigen en bijstaan.
Tot slot brachten de partners een bezoek aan boeren die strijden voor een betere en meer rechtvaardige verdeling van de landbouwgrond. Sommige landeigenaren bezitten namelijk honderden hectaren, maar de boeren die het land bewerken hebben geen toegang tot de vruchten van hun harde werk, laat staan tot de grond. Sommigen hebben daarom besloten om de grond te hergroeperen en te bezetten terwijl ze een juridische procedure volgen om hun zaak te winnen en een stuk grond te krijgen.
De kracht van solidariteit
Voor het vertrek van de Palestijnen maakten de Filipijnse partners een foto in solidariteit met de Palestijnse politiek gevangenen die in hongerstaking waren. Ze hielden verschillende bijeenkomsten over hoe ze betere en sterkere solidariteitsbanden konden smeden tussen de twee landen.
De Filipijnse partners organiseerden een workshop over de situatie in de Filipijnen om samen na te denken over hoe we de Filipijnse sociale beweging beter kunnen steunen tegen de bedreigingen waarmee mensenrechtenactivisten er geconfronteerd worden.
Internationale solidariteit is een belangrijk aspect in de strijd voor de naleving van de rechten van iedereen. We kunnen onze strijd niet los van elkaar zien. We hebben immers te maken met ongelijkheden en onrechtvaardigheden die dezelfde wortels hebben, waar ook ter wereld.
Long live international solidarity!
