Zorgwerkers in Kinshasa over het gebrek aan maatregelen

13.03.2023

Enkele maanden na de demonstraties, georganiseerd door Synamed (de artsenvakbond van Kinshasa) ondervinden de gezondheidswerkers in de publieke sector nog steeds dezelfde moeilijkheden bij de uitoefening van hun beroep en klagen ze het gebrek aan maatregelen aan om fatsoenlijk te werken en te leven.

Stakingen in de publieke ziekenhuizen, vreedzame demonstraties in Kinshasa, een solidariteitscampagne van Etoile du Sud en Si Jeunesse Savait, partners van Viva Salud weinig of niets lijkt de Congolese regering te bewegen om de complexe situatie in de publieke gezondheidszorg aan te pakken.

Een gebrek aan overheidsmaatregelen in Kinshasa

Behalve een bericht op Twitter, waarin het ministerie van Volksgezondheid aankondigde dat het “aan oplossingen wil werken”, gebeurde er niets. In de eisen die door de vakbonden zijn gesteld, met bovenaan de lijst salarisverhoging en verlichting van de werkdruk, betreurt het personeel het uitblijven van maatregelen en sommigen hekelen zelfs het volledig ontbreken van een loon.

“Hoe kan ik mijn werk als arts goed doen als ik al vier jaar niet betaald word voor mijn gepresteerde uren?” klaagt een arts van eind de dertig, die niet langer onder het statuut van ‘nouvelle unité’ valt en recent in aanmerking kwam voor een risicopremie. Een maandelijks bedrag van ongeveer 600 dollar is volgens hem niet voldoende om in zijn behoeften te voorzien. Onder ‘nouvelle unité’ valt in de DRC het recent aangeworven personeel dat hun taken uitvoert zonder salaris, in afwachting van een registratienummer dat door de overheid wordt toegekend.

Een logica van rendement

Een ander probleem is het onethische beloningssysteem in sommige ziekenhuizen, waar het personeel alleen wordt betaald op basis van het percentage bezette bedden. Steeds meer artsen en verpleegkundigen zien zich gedwongen extra activiteiten te zoeken om aan deze financiële onzekerheid te ontsnappen.

Dokter Mbungu Jean Bosco combineert dagelijkse consulten in een privé-instelling in Limete naast zijn job in het ziekenhuis waar hij is aangesteld: “De risicopremie is niet genoeg. Als de staat de steun voor transport en huisvesting zou herinvoeren, zou dat onze werklast al verlichten en zouden we elders geen geld moeten zoeken om fatsoenlijk te kunnen leven.”