Filipijnen: De strijd van Gabriela voor vrouwenrechten

Een van onze Filipijnse partners is de vrouwenbeweging Gabriela die al meer dan 30 jaar strijdt voor vrouwenrechten. Gabriela organiseert en mobiliseert vrouwen over de hele Filipijnen. In deze video vertelt Obeth Montes, adjunct-secretaris van Gabriela,welke impact het werk van de beweging de afgelopen jaren had op vrouwen uit twee inheemse gemeenschappen in Zuid-Cotabato.

Gabriela voert campagne rond geweld tegen vrouwen, maar is ook actief in andere domeinen die een impact hebben op het leven van vrouwen en hun gemeenschap. Vaak gaat het dan over toegang tot gezondheidszorg, waardig werk, degelijke huisvesting, maar ook de gevolgen van militarisering.

Verstoken van gezondheidszorg

De T’boli en Dulangan Manobo zijn twee inheemse volkeren uit Zuid-Cotabato, die sinds lang verstoken zijn van sociale voorzieningen. De inheemse gemeenschappen wonen vaak in verafgelegen gebieden waar nauwelijks of geen gezondheidsinfrastructuur voorhanden is. De meesten hebben ook geen geld om de verplaatsing naar de dichtstbijzijnde dokter of medisch centrum te betalen. Dat leidt vaak tot schrijnende situaties. Door gebrek aan verzorging worden mensen zieker of erger. In deze video getuigt Lita Danyan hoe ze op die manier haar kind verloor.

Vrouwen in actie voor hun gemeenschap

Daarom richtte Gabriela een programma in om de capaciteit van vrouwen te vergroten om op te komen voor hun rechten. Het gaat om trainingen en vormingen, gezondheidsprogramma’s, maar ook diensten zoals een vrouwenkliniek. Dankzij het organisatiewerk van Gabriela kijken de vrouwen niet toe als er een probleem opduikt. Toen een van hun gemeenschappen getroffen werd door de stank van een pluimveebedrijf, gingen ze in dialoog met het bedrijf, voerden ze met succes een petitie voor de sluiting van het bedrijf.

Militarisering

De streek wordt echter ook geteisterd door militarisering. Het leger ziet er op toe dat grootgrondbezitters en buitenlandse bedrijven er ongemoeid hun gang kunnen gaan. In 2017 werden in Lake Sebu een stamhoofd en 7 andere leden vermoord omdat hun gemeenschap zich verzette tegen de aanbouw van een koffieplantage op hun voorouderlijk land. Het toont een overheid die voor niets terugdeinst, maar ook georganiseerde gemeenschappen die zich niet laten afschrikken.